Sinds begin dit jaar speel ik op Internet voor ASV-online. Correspondentie schaak in een team met Arie en diverse andere schakers. Dat is af en toe hard werken, geen rustdagen, en de tegenstanders worden steeds sterker. Mijn resultaten zijn vooralsnog best prima. Nu heb ik 42 partijen gespeeld. 36 (86%) gewonnen, 2 verloren (5%), 4 (10%) remises. Bij deze correspondentie schaak competitie mogen er geen schaak programma’s worden gebruikt. Wel mogen schaakboeken en schaakdatabases worden geraadpleegd. Dat betekent dat correspondentieschaak een mooie mogelijkheid is om aan je openingen en eindspel te werken. Onlangs speelde ik een aardig partijtje tegen een tegenstander met de hoogste rating tot dusver. Zelf zat ik op 1993, en mijn tegenstander had bijna 2200. Door deze overwinning ben ik de 2000 rating grens over.
Deze zomer had ik het idee om wat workshops te gaan houden over kwaliteitsoffers, dame offers, en toreneindspelen. Dat kan natuurlijk ook later alsnog via een artikel op de website, dus bij deze.
Tijdens mijn schaken op Internet de laatste jaren viel het me op dat maar een klein deel van mijn tegenstanders bereid is om te offeren vooral als het gaat om offers waarbij je niet alles compleet kunt doorrekenen.
Je kunt natuurlijk schaken zonder ooit iets te offeren, maar als je nooit offert, dan weet je ook niet hoe dat is, want je hebt die ervaring simpelweg niet. En als je de ervaring niet hebt, dan wordt de drempel hoger om ook daadwerkelijk te gaan offeren, vooral als het om bijvoorbeeld een belangrijke schaakwedstrijd gaat.Mijn devies is derhalve, probeer dingen uit, zoveel mogelijk ! Vooral in onbelangrijke partijen, op Internet, of thuis, zodat je ervaring opbouwt. Uiteindelijk na veel proberen kun je bijna een gevoel ontwikkelen voor een goed offer, of aanvoelen wanneer het offer niet goed genoeg is.
Een ander iets wat me opviel op Internet bij de wat meer beginnende schakers is dat men een toren toch wel heel erg graag van het bord slaat. Als men kan kiezen tussen een licht stuk (Paard of loper) winnen, en een kwaliteit winnen, dan gaat de beginnende schaker vaak graag voor de kwaliteit. Dat is merkwaardig want een licht stuk is 3 punten, terwijl de materiaal winst van een kwaliteit winnen maar 2 punten verschil is. Ook is het zo als je een licht stuk wint dat je tegenstander dan met een vol stuk achter speelt, terwijl bij kwaliteitswinst het aantal stukken nog steeds gelijk blijft.
Laten we eens kijken wanneer we een kwaliteit zouden kunnen offeren. Er is een soort van vuistregel die zegt dat je al een kwaliteit kunt offeren als je er 1 pion voor krijgt. Meer pionnen is beter.Maar dit ligt ook helemaal aan de stelling. Torens hebben graag veel ruimte (open stelling, open lijnen), en torens zijn zeer geschikt om pionnetjes op te peuzelen. Paarden voelen zich minder goed in open stellingen, en het is vaak fijn om je paarden met een pion een sterk veld te kunnen bieden. In gesloten stellingen kan een paard mogelijk veel meer waard zijn dan een toren.
Je kunt een kwaliteit offeren voor compensatie (Versplintering pionnen structuur tegenstander, of koningsaanval, of een zeer sterk paard of loper) of puur materieel, bijvoorbeeld een kwaliteitsoffer waarbij jouw extra pionnen, vrijpionnen zijn die winnend voordeel geven.
In sommige lange opening varianten is een kwaliteitsoffer zelfs standaard inbegrepen bijvoorbeeld in de Siciliaanse Draak.
Hier nog even een voorbeeldje van de versplintering van een pionnen structuur, en het winnen van een pion door een kwaliteitsoffer. Zwart sloeg net een paard op c3, waardoor wit na terugslaan een zwakke pionnenstructuur krijgt op de damevleugel van geisoleerde pionnen, en zwart wint mogelijk ook de pion op e4 :
Hieronder een partij van ex-wereldkampioen Tigran Petrosian met een kwaliteitsoffer. Petrosian speelde hier met zwart een vlekkeloze en zeer fraaie offer partij tegen een andere ex-wereldkampioen Boris Spassky.
Hier nog een partij van een ex-wereldkampioen, Mikhail Botvinnik, waarin Botvinnik een kwaliteit aanbiedt voor lange termijn compensatie.
Spelen voor Zevenaar 1 (Het Enige Echte Eerste Team, Die Mannschaft) heeft altijd wat speciaals.
Geen plastic schaakborden met eeuwen oude pen hierogrlyphen aan de randen waar je je best moet doen om de middellijn over te steken (Hee, waar is mijn pluspion gebleven ?), en geen gammele schaakstukken waar de paarden vlak voor de wedstrijd nogmaals gelijmd moeten worden.
Nee, hele mooie grote houten schaakborden, goede stukken, speciale klokken, en geen twee partijen op dezelfde tafel, maar lekker ruim een tafel per partij.
Arie kreeg een Londen systeem tegen zich met zwart, en dat kabbelde al vrij snel naar remise. Bij Justus werd ook na een tijd de vredespijp gerookt in een eindspel waar weinig te beleven was.
Kevin was gedwongen een kwaliteit te offeren met zijn koning op de tocht en overzag daarna een penning, verloor meer materiaal, en moest ondanks twee mooie verbonden vrijpionnen toch de pijp aan Maarten geven.
Thomas won een pion in de opening, en hield materieel voordeel tot in het toreneindspel wat keurig een vol punt opleverde.
De partij van Thorsten vond ik met afstand de boeiendste partij die er bezig was. Het stond volgens mij zo in het prille middenspel :
Thorsten speelde Dh5+ schaak, en na g7g6??, Pe4-f6+ kreeg wit duidelijk voordeel.
Tegen het einde van de partij stond het ongeveer zo, en toen was remise even later de uitslag.
Zelf voelde ik me goed deze Zaterdag totdat de partij was begonnen. Ik begon me beroerd te voelen, kon me moeilijk concentreren, wat resulteerde in voorzichtiger spelen en langer nadenken om fouten te vermijden. Mijn tegenstander stond een hele tijd wat beter, maar nooit gewonnen. Toen begon er ook wat lawaai mee te spelen. De buren van een nieuw cafe begonnen in de muur te boren, af en aan. Ook leek het alsof er boven ons door kinderen op de vloer werd gestampt. Op een bepaald moment besloot ik iets geks te doen : Ik bood remise aan. Dat is iets wat ik bijna nooit doe! Ik had al wel gezien dat mijn tegenstander in opening en middenspel alleen maar agressieve bedoelingen had en winst wilde. En jawel hoor, zonder enige communicatie speelde mijn tegenstander verwoed door. Gelukkig begon ik me steeds beter te voelen, en het doorrekenen van varianten ging prima. Even later mocht ik een vol punt bijschrijven.
Vincent, die zich met een half been in de ziekenboeg waande speelde een prima partij met zwart waarin hij volgens Stockfish een winst miste, maar waar hij zich in een eindspel bij remise moest neerleggen.
Als laatste was Justin nog bezig. Voor een deel van de partij stond hij wat gedrongen, en een pion achter. Er had ergens remise ingezeten, maar de witspeler kwam tot de f4f5 opmars in een eindspel met alleen lichte stukken, en een beetje onverwacht kon Almelo met een 4-4 naar huis.
