Zevenaar 1 – Almelo 1 : 4-4

Team verslag door Albert Janssen

Spelen voor Zevenaar 1 (Het Enige Echte Eerste Team, Die Mannschaft) heeft altijd wat speciaals.

Geen plastic schaakborden met eeuwen oude pen hierogrlyphen aan de randen waar je je best moet doen om de middellijn over te steken (Hee, waar is mijn pluspion gebleven ?), en geen gammele schaakstukken waar de paarden vlak voor de wedstrijd nogmaals gelijmd moeten worden.

Nee, hele mooie grote houten schaakborden, goede stukken, speciale klokken, en geen twee partijen op dezelfde tafel, maar lekker ruim een tafel per partij.

Arie kreeg een Londen systeem tegen zich met zwart, en dat kabbelde al vrij snel naar remise. Bij Justus werd ook na een tijd de vredespijp gerookt in een eindspel waar weinig te beleven was.

Kevin was gedwongen een kwaliteit te offeren met zijn koning op de tocht en overzag daarna een penning, verloor meer materiaal, en moest ondanks twee mooie verbonden vrijpionnen toch de pijp aan Maarten geven.

Thomas won een pion in de opening, en hield materieel voordeel tot in het toreneindspel wat keurig een vol punt opleverde.

De partij van Thorsten vond ik met afstand de boeiendste partij die er bezig was. Het stond volgens mij zo in het prille middenspel :

Thorsten speelde Dh5+ schaak, en na g7g6??, Pe4-f6+ kreeg wit duidelijk voordeel.

Tegen het einde van de partij stond het ongeveer zo, en toen was remise even later de uitslag.


Zelf voelde ik me goed deze Zaterdag totdat de partij was begonnen. Ik begon me beroerd te voelen, kon me moeilijk concentreren, wat resulteerde in voorzichtiger spelen en langer nadenken om fouten te vermijden. Mijn tegenstander stond een hele tijd wat beter, maar nooit gewonnen. Toen begon er ook wat lawaai mee te spelen. De buren van een nieuw cafe begonnen in de muur te boren, af en aan. Ook leek het alsof er boven ons door kinderen op de vloer werd gestampt. Op een bepaald moment besloot ik iets geks te doen : Ik bood remise aan. Dat is iets wat ik bijna nooit doe! Ik had al wel gezien dat mijn tegenstander in opening en middenspel alleen maar agressieve bedoelingen had en winst wilde. En jawel hoor, zonder enige communicatie speelde mijn tegenstander verwoed door. Gelukkig begon ik me steeds beter te voelen, en het doorrekenen van varianten ging prima. Even later mocht ik een vol punt bijschrijven.
Vincent, die zich met een half been in de ziekenboeg waande speelde een prima partij met zwart waarin hij volgens Stockfish een winst miste, maar waar hij zich in een eindspel bij remise moest neerleggen.
Als laatste was Justin nog bezig. Voor een deel van de partij stond hij wat gedrongen, en een pion achter. Er had ergens remise ingezeten, maar de witspeler kwam tot de f4f5 opmars in een eindspel met alleen lichte stukken, en een beetje onverwacht kon Almelo met een 4-4 naar huis.

Geef een reactie