Op bezoek bij Groesbeek was Henk als eerste klaar met zijn partij, remise tegen een 2000+ speler. Dat was een mooie meevaller. Edzard raakte een kwaliteit kwijt, kreeg een zeer fraaie aanvalsstelling, maar werd remise. Ook Hans Castrop kwam niet door de witte stelling, en Jan Elfrink en Daan Meiboom maakte ook remise. Marijn met zwart moest het afleggen tegen het witte loperpaar en dame tegen de zwarte koningsstelling. Zelf kwam ik ook niet verder dan remise. Jeroen stond twee pionnen voor maar de tegenstander bleef op aanval spelen, en deze lange partij werd uiteindelijk onverwacht door de Groesbeeker gewonnen.
Op 24 november speelden we de 4e ronde in de KNSB-competitie tegen Pallas in Deventer. Prettige zaal, goed bereikbaar, makkelijk parkeren naast de zaal en lekker dichtbij, slechts drie kwartier rijden.
Justin was verhinderd, maar gelukkig was na enig rondmailen en bellen Henk Rouwenhorst bereid om in te vallen. Henk vond het speeltempo maar ingewikkeld en dat heb ik hem uitvoerig uitgelegd. Gelukkig hoorde ik achteraf dat ook Arie hem dat uitgelegd heeft.
De wedstrijd begon kalm. Arie kon tegen een isolanie spelen, maar wegens de iets actievere stukken van zijn tegenstander bood hij remise aan en dat werd geaccepteerd. Justus speelde snel na enige verwikkelingen leek zijn tegenstander beter te staan, maar deze bood met niet zo veel tijd meer op de klok remise aan (1-1). Guust moest met zwart heel nauwkeurig spelen om niet in grote problemen te komen en bood remise aan toen hij een klein plusje voor zijn tegenstander constateerde. Deze nam het aan omdat hij dacht dat Guust beter stond. De computer bevestigde Deventer voordeel.
Alle plussen en minnen optellend dacht ik dat de wedstrijd in 4-4 zou eindigen. Thomas had ik hierbij op een punt ingeschat. De Siciliaanse Draak leverde tegengesteld gerokeerde koningen en de bekende kwaliteitsoffers op. Thomas speelde het sterk en zijn aanval leverde uiteindelijk mat op (1½-2½).
Henk had een zeer ingewikkelde stelling op het bord en de vijandelijke stukken stonde wat actiever. Beide spelers had heel weinig tijd en moesten het nu bijna hebben van hun increment. Helaas ging Henk op de 23e zet gewoon door de vlag. Hij had het speeltempo toch niet helemaal begrepen (2½-2½).
De 4-4 leek eraan te komen: Vincent had een evenwichtige stelling op het bord, Thorsten een gewonnen eindspel met 2 pluspionnen en Kevin had wel een vrije h-pion in het eindspel, maar zijn koning was in de problemen.
De tegenstander van Vincent vond het nodig om de stelling te forceren. Door de open g-lijn won Vincent de dame voor toren en paard. Dit was een gewonnen eindspel, helemaal na het ophalen van de toren met een schaakje (2½-3½).
Thorsten speelde het eindspel sterk en toren en superieure loper tegen toren en paard won hij ook nog het paard en de partij (2½-4½).
Kevin kon nog wel 1 stel torens ruilen, maar kon niet verhinderen dat hij in een matnet kwam door de toren op c7 en het sterke paard op f6 (zijn koning op h8). Na enig nadenken produceerde Kevin Ld5 en de Deventenaar speelde a tempo Th7 mat. Het was echter Ld5 schaak (witte koning op a2) en dus moest er Tc4 worden gespeeld. Wit gaf dus gelijk op.
Na enige discussie waren we het wel eens dat het niet onsportief was. Wel is het ongebruikelijk en kun je een beetje flauw noemen. Ook blijkt maar weer, en daar was de betreffende speler het mee eens: je moet NOOIT a tempo zetten, behalve als je vlag op vallen staat.
Ik was in ieder geval heel blij dat we de wedstrijd al beslist hadden en dat dat incident niet om de matchpunten ging. Zodoende boekten we een geflatteerde 5½-2½ overwinning.
Spelen voor Zevenaar 1 (Het Enige Echte Eerste Team, Die Mannschaft) heeft altijd wat speciaals.
Geen plastic schaakborden met eeuwen oude pen hierogrlyphen aan de randen waar je je best moet doen om de middellijn over te steken (Hee, waar is mijn pluspion gebleven ?), en geen gammele schaakstukken waar de paarden vlak voor de wedstrijd nogmaals gelijmd moeten worden.
Nee, hele mooie grote houten schaakborden, goede stukken, speciale klokken, en geen twee partijen op dezelfde tafel, maar lekker ruim een tafel per partij.
Arie kreeg een Londen systeem tegen zich met zwart, en dat kabbelde al vrij snel naar remise. Bij Justus werd ook na een tijd de vredespijp gerookt in een eindspel waar weinig te beleven was.
Kevin was gedwongen een kwaliteit te offeren met zijn koning op de tocht en overzag daarna een penning, verloor meer materiaal, en moest ondanks twee mooie verbonden vrijpionnen toch de pijp aan Maarten geven.
Thomas won een pion in de opening, en hield materieel voordeel tot in het toreneindspel wat keurig een vol punt opleverde.
De partij van Thorsten vond ik met afstand de boeiendste partij die er bezig was. Het stond volgens mij zo in het prille middenspel :
Thorsten speelde Dh5+ schaak, en na g7g6??, Pe4-f6+ kreeg wit duidelijk voordeel.
Tegen het einde van de partij stond het ongeveer zo, en toen was remise even later de uitslag.
Zelf voelde ik me goed deze Zaterdag totdat de partij was begonnen. Ik begon me beroerd te voelen, kon me moeilijk concentreren, wat resulteerde in voorzichtiger spelen en langer nadenken om fouten te vermijden. Mijn tegenstander stond een hele tijd wat beter, maar nooit gewonnen. Toen begon er ook wat lawaai mee te spelen. De buren van een nieuw cafe begonnen in de muur te boren, af en aan. Ook leek het alsof er boven ons door kinderen op de vloer werd gestampt. Op een bepaald moment besloot ik iets geks te doen : Ik bood remise aan. Dat is iets wat ik bijna nooit doe! Ik had al wel gezien dat mijn tegenstander in opening en middenspel alleen maar agressieve bedoelingen had en winst wilde. En jawel hoor, zonder enige communicatie speelde mijn tegenstander verwoed door. Gelukkig begon ik me steeds beter te voelen, en het doorrekenen van varianten ging prima. Even later mocht ik een vol punt bijschrijven.
Vincent, die zich met een half been in de ziekenboeg waande speelde een prima partij met zwart waarin hij volgens Stockfish een winst miste, maar waar hij zich in een eindspel bij remise moest neerleggen.
Als laatste was Justin nog bezig. Voor een deel van de partij stond hij wat gedrongen, en een pion achter. Er had ergens remise ingezeten, maar de witspeler kwam tot de f4f5 opmars in een eindspel met alleen lichte stukken, en een beetje onverwacht kon Almelo met een 4-4 naar huis.
Het is even wennen aan de team namen met de nieuwe OSBO SOS competitie. Opeens hebben we twee 1e teams met SVZevenaar, in de KNSB en in de OSBO competitie.
Dit nieuwe seizoen begon met een thuiswedstrijd tegen UVS 1 (SOS).
De avond van tevoren zag ik dat ik waarschijnlijk tegen een 1900+ speler zou spelen die vorig seizoen nog 1800+ had, en die 1.e4 speelt. Dus had ik op Chessable website nog wat hoofdstukken doorgewerkt van The Modernized Caro-Kann door GM Daniel Fernandez, een interessant en verfrissend maar ook erg dik openings boek. Aan de opening heeft het ook niet gelegen volgens mij. De speelzaal was volgepakt, en het gebrek aan frisse lucht was niet zo prettig. Gelukkig gebruikte mijn tegenstander meteen al zeeeen van tijd in de opening en middenspel zodat ik gemakkelijk wat rond kon banjeren en naar de partijen van mijn teamgenoten kon kijken. Op bord acht stond Rion slecht tot verloren in een Albin’s tegengambiet met wit. Tonie op bord drie stond in een soort Weense Koning’s gambiet variant ook verloren, en het moet gezegd worden dat de witspeler daar een bijzonder fraai schaakmat op het bord toverde. Zoiets als dit (waarbij er nog op de damevleugel allerlei materiaal stond) :
Dan zag ik Daan en Marijn ook nog bezig met minder prettige stellingen, dus onbewust kon je daar al bijna 4 nullen tellen. Maar zowel Daan als Marijn bleken uit het juiste hout gesneden te zijn, en konden nog zelfs voor twee winstpartijen zorgen ! Yannick op bord 5 met zwart deed het uitstekend en won ook ! Edzar en Henk speelden beiden remise, en zo was ik opeens nog als laatste bezig. Voor een flink deel van de partij stond ik iets beter, en sloeg twee keer remise af. Het ging echter bergafwaarts toen mijn tegenstander een schitterende tussenzet vond die ik over het hoofd zag (Een teamgenoot noemde het later een geniale zet, en dat kan ik alleen maar beamen). Door de zaal gonsde het bijna luid “Remise, remise”, en dan zou het team gaan winnen, maar er bleek een prachtige pionnendoorbraak voor mijn tegenstander in te zitten, die ik net een zet te laat zag.
Uiteindelijk dus een remise voor het team : 4-4
“We kunnen nog kampioen worden” hoorde ik iemand zeggen.
Jazeker, nog even onze beste beentje voorzetten de volgende keren !
