Verslag van een lang schaak-avontuur door Coen Donders:
Ik heb afgelopen dinsdagavond een lange, en voor mij deels zenuwachtige partij gespeeld tegen M. Verbakel.
Na de openingsperikelen gaf mijn tegenstander op de 19e zet pardoes zijn dame.
Hij wilde met haar op f2 de soldaat nemen, maar stopte een veld te vroeg op e3.
Ook op f2 was zij overigens door een achterwaartse paardensprong het haasje geweest.
Kort al voor deze meevaller en ook erna heb ik weer erg veel tijd gebruikt om te zoeken of en hoe ik mat kon forceren. Dit was achteraf wat te vroeg cq optimistisch maar een idee niet te snel opgeven lijkt me een goede manier om progressie te boeken.
De rest van de partij heb ik dientengevolge steeds met 10 á 20 sec bedenktijd per zet verder moeten spelen, totdat ik mijn opponent op de 77e zet, eindelijk!, mat zette.
Onderweg heb ik wel een aantal instructieve snellere winsten met dame en loper gemist (dank aan de lichess engine). Kort voor het einde nog een grappig moment. Met mijn loper neem ik zijn laatste pion. Ik had gezien dat het net geen pat was en mij ging nog een spelregel door het hoofd dat ik nu althans niet meer op de klok kan verliezen want zwart kan me nooit matzetten.
Mijn tegenstander was van mening dat ik de pion beter had laten staan om pat te vermijden.
Wederzijdse schaakblindheid want slaan met de dame ipv de loper was mat in 1!
Achteraf heb ik me vooral beziggehouden met de stand op de 23e zet.
Ik meende dat ik hier snel mat zou moeten kunnen forceren, maar vond het directe mat uiteindelijk niet, ook de engine gaf het later niet aan. Paar leuke variantjes die ik zelf bedacht heb:
23. Lf8!? L of Txf8?? Dxh7#
23. Lf8 Lxf6?? Dxf6+ Kg8 Dg7#
23. Lf8 h5 Dg5? Lxf8 de ontnuchtering, zwart kan de loper nemen en dekt ook h6 weer. Hiermee ging mijn mooie idee de mist in.
23. Tg1 (om Lf8 etc te dreigen) Tg8 Lf8 Tg7 precies op tijd om h7 te dekken.
23. (Stel dat Td1 al op g1 staat werkt het wel:) Lf8 h5* Dxh5+ g6xh5* Tg8!# fraai mat, de loper op f8 blokkeert de zwarte torens. Zat er in de partij helaas niet in maar wie weet in de toekomst..
